1. Leczenie skojarzone podczas witrektomii może zapobiec zapaleniu wnętrza gałki ocznej.

Ostatnie badania prospektywne pokazują, ze przepłukanie roztworem Povidone-Iodine, sklerotomia z nacięciem kąta przesączania i perfuzja komory ciała szklistego płynem infuzyjnym mogą zapobiec zakażeniu bakteryjnemu ciała szklistego podczas witrektomii 25-G. Ten rodzaj witrektomii został wprowadzony na świecie kilka lat temu i różni się od „klasycznej” połowę mniejszym cięciem niż to, znane dotychczas. Cięcia te nie wymagają odcinania spojówki od rąbka rogówki ani zakładania szwów, zabieg oraz gojenie po nim trwają krócej. Badacze przeanalizowali historie choroby 4347 oczu poddanych wcześniej witrektomii z zastosowaniem systemu 25-G. 2801 oczu zostało przepłukanych płynem do infuzji, natomiast 1546 oczu 1.25% roztworem Povidone-Iodine. Badanie kultur bakteryjnych wykonano w 103 oczach przepłukanych roztworem infuzyjnym i 155- przepłukanych roztworem Povidonu. Częstość skażenia bakteryjnego w obu grupach nie różniła się znacząco. Jednakże częstość zakażenia powierzchni gałki ocznej w płynie zebranym po irygacji i szklistki pobranej po nacięciu kąta przesączania w trakcie witrektomii były niższe w oczach zabezpieczonych roztworem Povidone-Iodine niż w grupie poddanej irygacji płynem do infuzji. W żadnej z grup nie odnotowano zapalenia wnętrza gałki ocznej.

Ocular Surgery News

www.osnsupersite.com

2. Zapobieganie zaćmie

Naukowcy z Anglii odkryli, że dodanie do diety łososi hodowlanych histydyny zatrzymuje tworzenie się zaćmy.

We wczesnych latach ’90 ubiegłego wieku z obawy przed chorobą szalonych krów pożywienie zawierające krew zostało usunięte z diety łososi hodowlanych. Spowodowało to ogromny wzrost występowania zaćmy, który spowodował straty ekonomiczne  i problemy w opiece nad rybami. Grupa badaczy zidentyfikowała składnik pożywienia- histydynę, obecną w dużych ilościach w pożywieniu zawierającym krew, której brakowało po modyfikacji diety. Zauważono, że dodawanie histydyny do diety łososi zapobiegało rozwojowi zaćmy.

Produkcja łososi na świecie jest warta 11 miliardów dolarów a Norwegia jest ich największym dostawcą. Eksport ryb zajmuje w Norwegii trzecie miejsce po ropie i metalach. Wyniki przeprowadzonych badań będą miały bardzo duży wpływ na ogólnoświatową hodowlę łososi a zawartość histydyny w diecie hodowlanych łososi już wzrosła, będąc bezpośrednim rezultatem przeprowadzonych badań.

American Journal of Physiology - Regulatory, Integrative and Comparative Physiology

http://ajpregu.physiology.org/

3. Odkrycie nowego genu w krótkowzroczności.

Badacze z Duke University Medical Center odkryli gen mający związek z krótkowzrocznością u pacjentów rasy białej, pochodzących z różnych części świata, min. Danii, Wielkiej Brytanii i Australii.

Pomimo tego, że odkrycie genu nadal oznacza wiele lat oczekiwania, zanim leczenie będzie dostępne, niektóre terapie genowe zostały już wprowadzone do lecznictwa i mają zastosowanie w niektórych chorobach oczu. Uważa się, że krótkowzroczność mogłaby być również leczona za pomocą terapii genowej.

Gałka oczna jest idealnym narządem dla terapii genowej. Posiada małą objętość i dobrze ograniczoną powierzchnię, co ułatwia podanie leków w wysokich stężeniach, działających tylko w jej obrębie. Dodatkowo właściwości gałki ocznej pozwalają badaczom obserwowanie efektów leczenia przez długi okres czasu z zastosowaniem metod nieinwazyjnych, badań obrazowych, oceniających siatkówkę i inne części oka.

Wiele przypadków krótkowzroczności jest łagodna, ale w ok. 2-3 procentach obserwuje się odwarstwienie siatkówki, krwawienie do plamki i jaskrę, które mogą prowadzić do ślepoty. Uważa się, że nawet do 80 % mieszkańców Singapuru oraz co trzeci Amerykanin cierpi na krótkowzroczność.

Badacze uważają, że do powstawania krótkowzroczności przyczyniają się wymogi pracy wzrokowej na krótka odległość- oczy nieustannie są zogniskowane na przedmioty blisko położone, np. przy czytaniu książek, patrzeniu w monitor komputera. Ludzie oglądają również telewizję, pracują w miastach z wysokimi budynkami, jeżdżą samochodami w korkach i ogólnie mają mniej szans na odległe patrzenie w dal na horyzont, szczególnie w rejonach miejskich. Obserwacje te dotyczą dzieci, u których dopiero rozwija się widzenie, jak i wielu osób dorosłych.

Badania genetyczne wykonano u 13414 osób z sześciu różnych grup rasy białej. Odkryto wiele różnych rodzajów zapisu kodu DNA w pobliżu genu RASGRF1, które były silnie związane z błędami w ogniskowaniu widzenia. RASGRF1 wykazuje dużą ekspresję w neuronach i siatkówce, jest decydujący w funkcji siatkówki i utrwaleniu pamięci wzrokowej.

Duke University Medical Center

Nature Genetics

www.nature.com/ng